Migrena miesiączkowa (migrena menstruacyjna) to bóle głowy spowodowane miesiączką. Pojawiają się u kobiet, które mają aktualnie okres i skłonność do migreny. Bóle głowy są pulsujące i zlokalizowane wokół skroni. Migrena menstruacyjna jest nowym pojęciem o którym warto pamiętać w przypadku nawracających bólów głowy u kobiet w wieku rozrodczym.

Migrena miesiączkowa to pojawiający się przed miesiączką lub w trakcie menstruacji napadowy ból głowy o charakterze pulsującym, często odczuwany tylko z jednej strony, któremu towarzyszą objawy takie jak: światłowstręt, czasem również nudności i wymioty. Jak łagodzić jej skutki? Migrena miesiączkowa zaliczana jest do migren bez aury. To znaczy, że bólowi głowy nie towarzyszą zaburzenia widzenia (np. błyski, mroczki przed oczami, niedowidzenie) lub inne symptomy (m.in. mrowienie ciała, jednostronny niedowład, dzwonienie w uszach, zaburzenia koncentracji), które towarzyszą klasycznej migrenie z aurą. By stwierdzić, czy rzeczywiście mamy do czynienia z migreną miesiączkową jej objawy powinny się powtórzyć przynajmniej dwa lub trzy cykle miesiączkowe pod rząd. Warto przy tym pamiętać, że ból głowy może wystąpić już na dzień albo dwa przed okresem, ale równie często pojawia się dopiero w trakcie krwawienia i może trwać nawet trzy dni po jego zakończeniu.

Migrena miesiączkowa: zmiana stężenia hormonów

Migrena miesiączkowa Do tej pory lekarzom nie udało się ustalić jednoznacznej przyczyny występowania migreny miesiączkowej. Najprawdopodobniej ma ona związek z hormonami żeńskimi – estrogenami. Produkowane są one przez jajniki i oprócz tego, że regulują cykl miesiączkowy, przygotowując organizm do ewentualnej ciąży, to spełniają też wiele innych funkcji, m.in. zwiększają krzepliwość krwi, zapobiegają rozwojowi osteoporozy, wpływają na prawidłowy poziom tzw. dobrego cholesterolu, a obniżają tzw. zły cholesterol. Jednym z pierwszych objawów nieprawidłowego stężenia hormonów żeńskich w organizmie są zaburzenia miesiączkowania. Trzeba przy tym pamiętać, że w ciągu całego cyklu miesiączkowego stężenie estrogenów raz wzrasta, raz maleje, przy czym zarówno ich niedobór jak i nadmiar może prowadzić do wielu dolegliwości, m.in. uderzeń gorąca, zmniejszonego libido, większego zagrożenia chorobą zakrzepową, złego samopoczucia. Uważa się, że to właśnie zbyt gwałtowny spadek stężenia estrogenów (zmienia się aktywność neuronów, dochodzi do zmniejszenia przepływu mózgowego), prowadzi w rezultacie do migreny miesiączkowej.

Przyczyny migreny menstruacyjnej

Istnieje kilka hipotez dotyczących możliwych mechanizmów wywoływania migreny. Jedna z nich mówi, że przyczyną ataków migreny okołomenstruacyjnej jest okresowy spadek stężenia naturalnych estrogenów w organizmie kobiety. Estrogeny modulują pobudliwość neuronów w mózgu. Wysokie ich stężenie hamuje nadmierne wyładowania w obrębie komórek nerwowych. U kobiet predysponowanych, spadek stężenia estrogenów, powoduje brak wyciszania aktywności neuronów, co skutkuje ich pobudzeniem, a tym samy silnymi bólami głowy.

Migrena miesiączkowa: leczenie

Objawy migreny występującej w okresie menstruacji są niekiedy tak silne, że mogą skutecznie wyłączyć kobietę z codziennej aktywności. Ból głowy, podobnie jak w przypadku klasycznej migreny, może trwać od czterech do 72 godzin, czasem nawet dłużej. Jego intensywność, w tym pulsujący charakter, nadwrażliwość na światło, czasem też na dźwięk, nudności, wymioty sprawiają, że pacjentki często szukają ratunku w środkach farmakologicznych, licząc na to, że złagodzą one dokuczliwe objawy, uniemożliwiające często normalne funkcjonowanie. Lekarze najczęściej zalecają leki przeciwbólowe (bez recepty lub silniejsze – na receptę), niesteroidowe leki przeciwzapalne oraz leki przeciwmigrenowe z grupy tryptanów, które najlepiej podać, zanim ból głowy przybierze na sile. Ponieważ migrena miesiączkowa powtarza się cyklicznie trzeba też uwzględnić odpowiednie dawki leków, by zniwelować ich ewentualne skutki uboczne. Warto omówić też z ginekologiem stosowanie doustnej antykoncepcji hormonalnej, która może prowadzić do zmniejszenia dolegliwości związanych z migreną miesiączkową. I w tym wypadku należy jednak wziąć pod uwagę ewentualne skutki uboczne takiej terapii.

Domowe sposoby na migrenę miesiączkową

W przypadku migreny miesiączkowej, w przeciwieństwie do innych jej rodzajów, łatwiej przewidzieć, kiedy wystąpi. Dlatego można spróbować domowych sposobów radzenia sobie z tą dolegliwością. Pozytywne rezultaty, gdy tylko pojawiają się pierwsze symptomy migreny, daje wcieranie olejku miętowego w okolice czoła i skroni, moczenie przez kwadrans nóg w gorącej wodzie (na koniec na chwilę włóż je do zimnej wody) lub ogrzanie stóp termoforem. Ulgę przyniesie delikatny masaż okolicy karku i ramion, a w przypadku mdłości lub wymiotów dobrze jest pić małymi łykami herbatę z dodatkiem imbiru.

Jak zapobiegać migrenie miesiączkowej?

W przypadkach, gdy leczenie ostrych ataków migreny menstruacyjnej jest nieskuteczne, napady silnie upośledzają aktywność pacjenta. Część z nich stosuje profilaktycznie leki w okresie miesiączki bądź jako ciągłą terapię. Każda z tych metod ma określone zalety. Krótkoterminowa terapia minimalizuje efekty uboczne, jednak jej skuteczność jest mniejsza. Z kolei ciągłe podawanie leków wiąże się z większą ilością powikłań, niemniej efektywność jej jest większa. Wybór terapii uzależniony jest od wieku pacjentki, towarzyszących chorób, planów prokreacyjnych. Niejednokrotnie poszukiwania skutecznej metody leczniczej są długotrwałe. Piśmiennictwo podaje szeroki zakres możliwych leków do zastosowania m.in. doustną antykoncepcję hormonalną, niesteroidowe leki przeciwzapalne, hormonalną terapię zastępczą, analogi gonadoliberyny. W przypadku profilaktyki okołomenstruacjynej można zastosować niesteroidowe leki przeciwzapalne (skuteczne szczególnie w przypadkach zaburzeń miesiączkowania o typie obfitych i przedłużających się krwawień oraz bolesnych miesiączek upośledzających aktywność życiową), suplementację estrogenów w ustalonej dawce – maksymalnie do 7 dnia cyklu, czyli do chwili wzrostu stężenia naturalnych estrogenów wytwarzanych w organizmie. Ponadto możliwe jest także podawanie tryptanów, których skuteczność jest szczególnie doceniana w profilaktyce krótkoterminowej – bardziej od niesteroidowych leków przeciwzapalnych czy suplementacji estrogenowej. Spośród metod ciągłych możemy wybrać doustną antykoncepcję hormonalną. U kobiet z atakami migreny, które podejrzewane są o powstawanie w związku ze spadkiem stężenia estrogenów w okresie okołomenstruacyjnym, proponuje się ciągłą terapię bez przerwy estrogenowej. Ważne jest by pamiętać, że doustną antykoncepcję hormonalną można stosować jedynie u kobiet z migreną bez aury. Przyjmowanie preparatów estrogenowo-progesteronowych w przypadku aury może grozić udarem niedokrwiennym mózgu. Ponadto możliwe jest podawanie analogów gonadoliberyny – hormonu podwzgórzowego, który reguluje wydzielanie hormonów przysadkowych, wpływających na wydzielanie estrogenów i progesteronu. Z powodu licznych działań niepożądanych jest bardzo rzadko stosowany. Za najpoważniejsze skutki uboczne uważa się zmniejszanie gęstości mineralnej kości.

[Głosów:0    Średnia:0/5]

ZOSTAW ODPOWIEDŹ