Pielęgnacja skóry łojotokowej

Łojotokowe zapalenie skóry – okres dojrzewania

Przed okresem pokwitania łojotokowe zapalenie skóry niemal nie występuje. Za to jeśli już się pojawi, potrafi sprawiać naprawdę wiele kłopotów. W okresie dojrzewania gwałtownie rośnie aktywność gruczołów łojowych skóry. Produkcja sebum (tłuszczu, stanowiącego składnik płaszcza lipidowego skóry) osiąga wtedy swój szczyt. Jest go tak dużo, że skóra zaczyna reagować podrażnieniem: nadmiernie złuszcza się naskórek, a włosy – jeśli problem dotyczy owłosionej części ciała – przerzedzają się. Jest to spowodowane jednak nie tylko samym wzrostem ilości łoju, ale też jego składem. W okresie, gdy ciało gwałtownie się zmienia pod wpływem hormonów, zmienia się też skład produkowanego sebum – rośnie w nim zawartość trójglicerydów, a maleje ilość kwasów tłuszczowych i estrów. Im człowiek bardziej dojrzały, tym problemy z łojotokowym zapaleniem skóry są rzadsze, choć są w dalszym ciągu typowe dla młodych dorosłych, a nawet mogą się zdarzać osobom po pięćdziesiątce. Częściej też nękają mężczyzn, niż kobiety, co jest związane z działaniem męskiego hormonu, testosteronu.

Objawy łojotokowego zapalenia skóry

Pierwszy etap już znamy: nadmierna produkcja łoju. Skóra staje się błyszcząca, sprawia wrażenie nieświeżej. Ale to na razie tylko przetłuszczająca się cera. Jednak czasem w okolicach, gdzie znajdują się liczne gruczoły łojowe, mogą się pojawiać plamy rumieniowe o nieregularnym kształcie, na których widoczne są fragmenty złuszczającego się naskórka, zabarwione przez nagromadzony w warstwie rogowej łój na żółtawy kolor. Wygląda to bardzo nieestetycznie. Gdy stan zapalny jest nasilony – a zdarza się to zwłaszcza w fałdach skórnych, w których utrudniony jest dostęp świeżego powietrza i jego swobodna cyrkulacja – mogą się pojawiać czerwone zmiany wysiękowe. Zmianom może towarzyszyć świąd, czasem wrażenie, że skóra piecze. Nie są to dolegliwości, które męczą chorego stale, a raczej pojawiają się w zależności od okoliczności, np. podczas upałów lub w okresach intensywnego pocenia się będą się nasilać. Obszarami najczęściej zajętymi przez łojotokowe zapalenie skóry są te części ciała, które zostały przez naturę wyposażone w licznie występujące gruczoły łojowe. Na twarzy będą to fałdy nosowo-policzkowe, okolice brwi, zagłębienie brody, środek czoła, czasem także policzki i górna warga. Podatna na tę dolegliwość jest także owłosiona skóra głowy, okolice zauszne oraz granica pomiędzy częścią owłosioną, a nieowłosioną. Na ciele łojotokowe zapalenie skóry pojawia się najczęściej na plecach, na klatce piersiowej oraz udach.

Leczenie łojotokowego zapalenie skóry

skóraŁojotok skóry twarzy jest schorzeniem wymagającym. Pojawienie się takich zmian na twarzy zwiększa prawdopodobieństwo rozprzestrzenienia się ich na całe ciało, dlatego tak ważna jest pielęgnacja – regularna, delikatna i wszechstronna. Przede wszystkim leczenie łojotoku twarzy warto rozpocząć od poznania osobistych przyczyn choroby. Warto wyregulować czynniki, które mogły zaważyć na wyglądzie cery w naszym wypadku. Bez względu na poziom witamin i minerałów dobrze jest zmienić swój sposób żywienia – cera tłusta dobrze zareaguje na witaminy A, B, C i E a także cynk. Kompleks witamin i składników sprzyjających skórze zawierają olejki, np. jojoba, które w naturalny sposób regulują produkcję łoju. W miejscowym leczeniu wyprysków stosuje się maści przeciwgrzybiczne jak Hascofungin. W poprawie kondycji skóry duże znaczenie ma cynk, dlatego zaleca się mycie skóry mydłem zawierającym 2% pirytionu cynku każdego dnia. Łuszczącą się skórę można zmiękczyć poprzez jej dokładne zmoczenie przed myciem, nałożenie środka nawilżającego po kąpieli, użycie kremu smołowego i pozostawienie go na skórze przez kilka godzin przed spłukaniem lub zastosowanie kremu zawierającego kwas salicylowy i siarkę. Cerę łojotokową dobrze wysuszają zioła. Tonik ziołowy do cery tłustej delikatnie wysuszy skórę. Jeżeli stan zapalny rozszerza się, to polecane są kąpiele ziołowe, np. z szałwii, rumianku, dziurawca, oregano (posiada działanie przeciwgrzybiczne). Stan cery tłustej pogarszają cukry i używki, dlatego najlepiej jest powstrzymywać się od jedzenia słodyczy, zakwaszania organizmu węglowodanami i zanieczyszczania go papierosami i alkoholem. Główną metodą leczenia łojotoku jest zapanowanie nad produkcją sebum wydzielanego przez gruczoły łojowe. Dlatego należy leczyć łojotok skóry twarzy, ale z umiarem. Dobrze jest nie podrażniać skóry i wszystkie kuracje stosować ostrożnie obserwując długofalowe reakcje naszej cery. Wbrew pozorom skóra tłusta może okazać się wysuszona, dlatego podstawą pielęgnacji powinien być krem nawilżający. Nawilżenie a natłuszczenie skóry to dwie różne cechy, których nie należy ze sobą mylić. Poprawę wyglądu skóry tłustej, przywrócenie świeżego, zdrowego wyglądu, zmniejszenie rozszerzonych porów, ograniczenie świecenia skóry, wygładzenie, likwidację zmian zaskórnikowych można uzyskać poprzez odpowiednią, systematyczną codzienną pielęgnację skóry, regularne zastosowanie zabiegów ograniczających czynność gruczołów łojowych, odblokowujących ujścia gruczołów łojowych, zmniejszających grubość warstwy rogowej naskórka, poprawę unaczynienia skóry, oraz terapii przywracających równowagę wodną (nawilżających) skóry w przypadku jej odwodnienia i wysuszenia.

[Głosów:0    Średnia:0/5]

ZOSTAW ODPOWIEDŹ